ÇOK GÜNLER GÖRDÜK-KÖŞE YAZISI

Bizim çocukluğumuz köyümüzde geçti. Kendimiz uzakta olsak ta kopmadık. Bizim nesil geçmiş ile gelecek arasında köprü oldu. Biz harmanı, döveni, kağnıyı yaylayı,

hamuru, çamuru gördük. Şimdide teknolojinin hızlı gelişmesiyle, Cep telefonu,

görüntülü telefonu, bilgisayarı, interneti, ışınlamayı görüyoruz. Memleketimiz

güzel vatanımızın havasını soluyarak, dağınba bayırında, bağında bahçesinde

koyun, kuzu, kömüş, inek, güderek, Yaylaların soğuk sularını içerek, yaylalarda

mantar toplayarak, ebemizin dedemizin dizinin dibinde şevkatle kucaklamaları ile

büyüdük, Çünkü Anamız babamız ve akrabalarımız köyde yaşıyorlardı. Şimdi imtihan

başladı.

Anamız ve Babamız hakkın rahmetine kavuştu. Ama Ben inanımıyorumki

onların ruhu hala o evimizin önünde, bayramda ellerini öptürmeye bekliyorlar.

Babam şimdi bostana geçip en güzel Elmaları Armutları töngellleri toplamış,

cevizi ceplerine doldurmuş torunlarına vermek için bekliyor. Oğlum nerdesiniz

insan bir arar telefon eder. Öldük diye ayaklarınız burdan niye kesiliyor diyor

sanki. Bedenimiz ölse bile Biz burdayız oğul Ananız sütlüyü kara yuvarlak un

helvasını, Sini Böreğini yaptı gelin oturun şu sofra başına diyor. hepiniz bir

arada öpün elimi diyor. Hey gidi çetenin Üseyin nerde kaldı Hacıahmet dayının

dönemi, Kömüşler- Kömüş öküzleri, demir zelveler, kağnılar, etraftaki

akrabaların. Biliyorum her bayramda olduğu gibi her zaman sizlerin ruhları

köyümüzde, bağımızda, bahçemizde, Düzlerdeki tarlalarımızda, faravgadaki bayır

bacak tarlalarımızda geziyor. Bunu biliyorum, hissediyorum. Sevgili Köyümün

Güzel insanları biz bu ruhla yaşadık, yaşatmaya çalışıyoruz. Köy iki kuru toprak

iki dere , iki tepeden ibaret değil. Bunu bilesiniz. Üç evladım var. Cümlesiyle

Allah bağışlasın. Onları Köyüne, vatanına sevdalı yetiştirmeye çalışıyorum. 7

yaşında küçük bir evladım var, evde bilgisayarın başına oturunca baba çabuk

köyümüzü aç diye köyümüzün sitesini açtırıyor. Ondan ben büyük dersler alıyorum.

Keşke şu çocuktaki köy sevdasının yarısı bende olsa diyorum. Belki köyün ne

demek olduğunu bile bilmez. Boş mekanlar bile olsa İmkanlar çerçevesinde

gitmeye, götürmeye çalışdım. Sırf memleketini, öz vatanını unutmasınlar,

büyüklerini tanısınlar diye, emmioğlum Savaş Şimşeğin dediği gibi bir şey

anlamasalarda,  küçük diye es geçmeyelim. O Çocuklar geleceğimiz, Arpaderesinin,

atalarına Fatiha okuyan hayırlı evlatları olacaklar. O küçücük çocuklarımıza

öyle bir sevgi ve köyümüze hasreti aşılayalım ki gidemesekde onların küçücük

beyinlerine kazıyalım. O küçükken bizlerin beyinlerine kazınan Sılayı Rahim

sevdası bir türlü unutulmuyor bak. İnşallah ilk fırsatta köyümüze koşacağım. Ama

Köyümün güzel insanlarından şunu istiyorum. çeşitli bahanelerle , (Ona kızdım,

buna darıldım. Ahmet Şimşek bana şunu dedi, Mehmet bana bunu dedi, gözün üstünde

kaşın var gibi ) birbirimizden kopmayalım. Bakın Bizim ortak bir birliğimiz var.

Aynı topraklar üstünde doğup büyüyen Oranın havasını teneffüs eden büyüklerimiz

atalarımız var. Belki Köyün adını sadece duyan kardeşlerimiz fırsat buldukça

köye ve köyümüzün insanlarına, Köyümüzün sesi olan Arpaderesikoyu.com adındaki

sitesine koşuyor. Bu bizlere ders olsun ve Atalarımızın kemiklerini sızlatmayalım olurmu?  Kusurlarımızı Rabbimin rahmeti gibi örtelim. Birbirimizin kusurlarına bakmayalım. Mevlana gibi Cihan şümül olalım. Herkesi ama herkesi, kardeşlerimizi, Büyüklerimizi, küçüklerimizi bağrımıza basalım. Hani unutupta yeniden gündeme getirdiğimiz, güzel geleneğimiz Cami önüne sofra çıkarma gibi güzel geleneğimizi yaşattığımız gibi, kardeşliğimizide  tekrar yaşatalım..

Ahmet ŞİMŞEK